noclegi na wczasy

Dziwnów

14 maj 2010r.

Dziwnów nad polskim morzem Duża wieś gminna na wschodnim skraju Mierzei Dziwnowskiej, przy ujściu Dziwny do Bałtyku. Wczasowisko i kąpielisko morskie, port rybacki. Około 2,5 tys. mieszkańców. Zabudowa wsi ciągnie się na długości 3 km wzdłuż mierzei. Pierwszy raz osadę Diuenov wymienia się w dokumencie z 1243 r., w którym książę Barnim I przyznał kupcom szczecińskim ulgi celne w Dziwnowie i Kołobrzegu. Na podstawie tego dokumentu można przypuszczać, że istniała tu wówczas książęca komora celna dla statków wychodzących Dziwną na Bałtyk. W końcu XIII w. Dziwna uległa zapiaszczeniu i żegluga statków przesunęła się dalej na zachód, przez Pianę, w związku z czym osada straciła na znaczeniu. W 1308 r. wymieniany jest Dzivenov Mons - Dziwnów Górski. Obie osady pozostawały do XIX w. małymi wioskami rybackimi. W latach 1820-1830 napłynęli pierwsi letnicy i rozpoczął się rozwój miejscowości jako kąpieliska morskiego. W 1896 r. odwiercono w Dziwnowie źródła solankowe. Zbudowano wówczas łazienki solankowe i borowinowe, założono park zdrojowy. W latach 1898-1900 przekopano zapiaszczone ujście Dziwny, a po obu jego stronach zbudowano dwa falochrony. Umożliwiło to uruchomienie żeglugi z Zalewu Kamieńskiego na Bałtyk. Na pocz. XX w. istniały tu trzy osady: Dziwnów Zachodni (Dievenov West) na wschodnim krańcu Płw. Międzywodzkiego przy ujściu Dziwny; Dziwnów Wschodni (OstDie-venov) zajmujący rejon obecnego osiedla rybackiego i położony na wschód od kościoła Dziwnów Górski (Berg Dievenov). Miejscowości te w latach 30. połączyły się w jedną całość. W marcu 1945 r. przez Mierzeję Dziwnowską wycofywały się na zachód niemieckie jednostki rozbite w walkach o Kołobrzeg i Wał Pomorski. Od marca do maja w rejonie Dziwnowa toczyły się ciężkie walki z Niemcami o przełamanie ich pozycji obronnych na mierzei. Wieś zdobyły wojska radzieckie 4 maja 1945 r. Walki spowodowały znaczne zniszczenia. Wzdłuż morza, nawale wydmowym, ciągnie się aleja spacerowa. Przy ujściu Dziwny dwa falochrony zbudowane w końcu XIX w. i zmodernizowane w latach 1958-1963. Zachodni ma długość 342 m, wschodni 351 m. Przy nabrzeżu Dziwny, na południowym brzegu mierzei, znajduje się pomnik w formie kotwicy poświęcony rybakom, którzy zginęli na morzu. Nieco dalej na wschód położony jest port rybacki i zabudowania spółdzielni rybackiej "Belona" (nazwa wywodzi się od gatunku ryby morskiej zwanej przez rybaków ze względu na kształt głowy bocianem morskim). W pobliżu nowoczesny kościół i przystań żeglugi pasażerskiej (rejsy po Zalewie). Przy głównej ulicy Mickiewicza zachowało się trochę budynków willowych z przeł. XIX i XX w. Przy ul. Sienkiewicza rozciąga się dawny park zdrojowy ze starym drzewostanem. W parku, u wylotu ul. Parkowej na plażę, znajduje się kamień, z zatartym już napisem, upamiętniający miejsce, gdzie wykonano pierwszy odwiert solanki. Ujęcie to zostało w 1914 r. zniszczone przez morze. W późniejszych latach wykonano inne odwierty. Uzdrowisko funkcjonowało w Dziwnowie jeszcze przez krótki czas po wojnie. Obecnie solanki nie są eksploatowane. We wschodniej części wsi przy ul. kpr. Koniecznego płyta pamiątkowa ku czci żołnierzy polskich z 2 Dywizji Piechoty im. H. Dąbrowskiego I Armii Wojska Polskiego, poległych w 1945 r. w walkach na Mierzei Dziwnowskiej.