noclegi na wczasy

wczasy, wakacje, urlop

 

Trasa Turystyczna Żukowo- Kartuzy

17 czerwca 2012r.

Trasa 1: GDAŃSK - ŻUKOWO - KARTUZY (33 km) Trasa biegnie przez falisty teren morenowy. Po drodze stare wsie kaszubskie, lasy, jeziora, cenne zespoły zabytkowe, obiekty przyrodnicze, muzeum, grodzisko, pomniki na miejscach martyrologii. Trasa obsługiwana przez około 10 autobusów PKS. Wyjazd z Gdańska ulicą Świerczewskiego i następnie Kartuską przez dzielnicę Siedlce, jej połać Emaus i dalej Pieklisfco. W Emaus wznosi się okazały neogotycki kościół z 1906 r. Po około 9 km wieś Jasień,* wymieniona około 1400 r., po 'pokoju toruńskim w 1466 r. stanowiąca dobra


Dzieje Kartuz - okres międzywojenny

17 czerwca 2012r.

Wybitne osiągnięcia natomiast zanotować można dla okresu międzywojennego w dziedzinie kultury, między innymi dzięki działalności wspomnianego Aleksandra Majkowskiego. Organizowane były wystawy sztuki ludowej, kursy hafciarskie, które prowadziła siostra Majkowskiego Franciszka. W mieście pojawiały się zespoły teatralne z kraju i występowali w nich tacy artyści, jak Osterwa, Solski, Jaracz i inni. Wspomnieć również trzeba, że w Kartuzach wydawana była "Gazeta Kartuska" z dodatkiem "Kaszuby". W latach 1928—1929 pojawiło się także pismo "Przyjaciel Ludu Kaszubskiego" finansowane przez


Ceramika Kartuska

17 czerwca 2012r.

Warsztat Władysława Meisnera nie miał jednak takiej tradycji jak zakład garncarzy chmieleńskich. Nie posiadał też własnego oryginalnego wzornictwa. Ceramika kartuska zdobiona była kompozycjami nieco tylko zmodyfikowanymi zgodnie z właściwością tworzywa, przenoszonymi wprost z haftu kaszubskiego. Czasem tylko olbok motywów roślinnych pojawiały się na niej dodatkowo ptaki. Po wojnie syn Meisnera Robert nie kontynuował już jednak produkcji zapoczątkowanej przez ojca. Po uspół-dzieleniu zakładu wyrabiano w nim przez wiele lat jedynie ceramikę


Klasztor - Kartuzy

17 czerwca 2012r.

Wzdłuż ciągu ulicy Ks. Ściegiennego po jej wschodniej stronie, obecnie zabudowanej, wznosiły się zabudowania folwarku klasztornego, rozebrane w pierwsze] połowie XIX w. Dziś budynek pod nr 1 mieści siedzibę Cechu Rzemiosł Różnych z dużą salą widowiskową na 400 miejsc, ze sceną i kanałem dla orkiestry. Dalej, pod nr 3 wznosi się gmach Liceum Ogólnokształcącego im. Hieronima Derdow-skiego [27], Jest to przebudowana szkoła podstawowa z XIX w., którą wyniesiono na miejscu wcześniejszej, umieszczonej przez władze pruskie w oborze folwarcznej. Opodal szkoły przy chodniiku ulicznym zwraca uwagę olbrzymi pień usychającego