noclegi na wczasy

Najcenniejsze zabytki Kołobrzegu

19 maja 2010r.

Najcenniejszym zabytkiem Kołobrzegu jest gotycka bazylika pw. Wniebowzięcia NMP. Świątynię zaczęto wznosić w 2. poł. XIII w., wiatach 1301-1331 rozbudowano do trzynawowej hali z prezbiterium. W 2. poł. XIV w. rozbudowano korpus halowy do dzisiejszej 5-nawowej hali, dostawiając od północy i południa nawy boczne. W XV w. zbudowano w nawie północnej emporę, a w końcu tego wieku obie wieże kościoła połączono, tworząc masywny blok fasady, zwieńczony w środkowe) części hełmem. W końcu XIX w. kościół restaurowano. W czasie ostatniej wojny został zrujnowany, odbudowywany stopniowo od końca lat 50. do 1982 r. Obecnie pełni funkcję konkatedry diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Bryła kościoła zdominowana jest przez potężny masyw wieżowy. Jego ściany podzielone są na cztery strefy poziome. Dolna strefa stanowi masywny cokół dla pozostałych kondygnacji. Ściany jej ożywiają trzy ostrołukowe okna, a w dolnej części bogato profilowany portal z glazurowanej cegły. Wyższe kondygnacje zdobione są niesymetrycznie rozmieszczonymi dwu-i trójdzielnymi blendami lub oknami. Całość wieńczy zrekonstruowany w 1982 r. hełm. Wysokość wieży łącznie z hełmem wynosi 74 m. We wnętrzu katedry, w nawach środkowych i prezbiterium zrekonstruowane sklepienia krzyżowo-żebrowe, w nawach skrajnych gwiaździste. Zachował się duży zespół gotyckich malowideł ściennych z XIV-XV w. Na pn.-wsch. filarze, tzw. "barwnym", MB z Dzieciątkiem, św. św. Jan Ewangelista, Jan Chrzciciel i Łukasz. Nad nimi wysokie baldachimy architektoniczne, a powyżej postacie czterech błaznów. Nad arkadami prawej nawy Panny Mądre i Głupie oraz św. Michał Archanioł. W sklepieniu przyziemia wieży (kiosk), w medalionach sceny z Męki Pańskiej. Wyposażenie wnętrza katedry było przed wojną jednym z bogatszych w Europie północnej. Do dziś zachowała się tylko część dawnego wystroju. W ołtarzu głównym późnogotycki tryptyk (1504) ze sceną Ostatniej Wieczerzy. Po bokach postacie świętych. Ołtarz ustawiony jest na malowanej predelli tryptyku św. Jakuba (tryptyk obecnie w Muzeum Narodowym w Szczecinie). W prezbiterium stalle kanonickie z poł. XIV w. o rzeźbionej dekoracji wici roślinnej wyrastającej z ogonów smoków o ludzkich i zwierzęcych głowach. Na belce tęczowej gotycki krucyfiks z ok. 1330 r. Z lewej strony prezbiterium, w nawie północnej rzeźbiony tryptyk z pocz. XVI w. przedstawiający Pokłon Trzech Króli. Przy nim gotycka chrzcielnica z 1355 r. wykonana przez Hansa Alarta. Wsparta jest na czterech lwach i zdobiona 26 płaskorzeźbami ze scenami Męki Pańskiej. Z prawej strony, w nawie południowej gotycki ołtarz z figurami św. św. Anny Samotrzeciej i Mikołaja. Wybitnym dziełem średniowiecznej sztuki odlewniczej jest wielki, 4-metrowej wysokości świecznik 7-ra-mienny z 1327 r. wykonany w warsztacie Hansa Apenghetera z Lubeki. Podstawę świecznika stanowią 3 lwy z głowami smoków. Trzon zdobią postacie apostołów oraz liście winorośli. Obok świecznika stalle radnych (ok. 1400) z rzeźbionymi postaciami MB i świętych. W nawie głównej wspaniałe dzieło późnogotyckiej rzeźby-wielki świecznik wiszący z 1523 r., nazwany od nazwiska fundatorów koroną Schlieffenów. Pod wysokim ażurowym baldachimem umieszczone są figury MB z Dzieciątkiem i św. Jana Chrzciciela, którym towarzyszą mniejsze figurki apostołów, świętych dziewic i aniołów. W południowej nawie uwagę zwracają obrazy: Chrystus przed Piłatem (wg Rembrandta) z 1640 r. malowany przez Joachima Knochenhause-ra, Pokłon Trzech Króli (ok. 1500), UzdrowienieNaama (1701) oraz na prawym filarze, przy wejściu, obraz wotywny (1492) Taniec Śmierci - modlący się rycerz. W katedrze znajdują się liczne płyty nagrobne z XVI-XVII w. Przed katedrą odsłonięty w październiku 2000 r. Pomnik Tysiąclecia Kołobrzegu. Monument w kształcie krzyża z postaciami Bolesława Chrobrego i carem Ottonem III wieńczy rzeźba gołębia trzymającego w dziobie gałązkę oliwną. Pośrodku rynku neogotycki ratusz z czerwonej cegły. Wzniesiony w latach 1829-1831 według projektu Karola Fryderyka Schinkla przez Ernesta Zwirnera, późniejszego budowniczego katedry kolońskiej. Budynek stanął na miejscu dawnego średniowiecznego ratusza, po którym pozostał fragment narożnika północno-wschodniego i mieszcząca się pod nim piwnica. W przyziemiu ściany znajduje się arkada z pięcioma granitowymi kolumnami. Ostatnia z nich (piąta licząc od narożnika) pełniła funkcję pręgierza. W głowicy kolumny wykuta jest twarz mieszczanina Jakuba Adebara, przywódcy buntu cechów przeciwko radzie miejskiej w 1524 r. Został on następnie skazany na śmierć przez ścięcie. Przy ul. Gierczak Dom Schlieffenów, gotycko-renesansowa kamieniczka z XV-XVI w., jedyna zachowana kamienica mieszczańska z przedwojennej zabudowy starego miasta. Ulica, przy której stoi, przed wojną nosiła nazwę Schlieffenów, jednego z najzamożniejszych i najbardziej wpływowych rodów patrycjatu kołobrzeskiego. W ciągu wieków, do 1751 r., 26 przedstawicieli tej rodziny zasiadało w radzie miejskiej. Obecnie w kamieniczce i przyległym pawilonie mieści się Muzeum Oręża Polskiego. Można w nim obejrzeć stałą wystawę obrazującą dzieje oręża polskiego. Na wolnym powietrzu ustawione jest uzbrojenie z czasów II wojny światowej: czołgi, działa, itd. Dyrekcja Muzeum i oddział historii miasta mieści się w XIX-wiecznym pałacu Brunszwickich przy ul. Armii Krajowej. W pobliżu katedry, przy ul. Wąskiej znajduje się XVIII-wieczny budynek dawnej Akademii Rycerskiej (ob. sala sportowa). Przy ul. Katedralnej neogotycki kościół pw. Niepokalanie Poczętej NMP. Z dawnych fortyfikacji miejskich otaczających stare miasto zachowała się przy dawnej ul. Kowalskiej (ob. ul. Dubois) Baszta Prochowa z XV w. Na pd.-wsch. od Starego Miasta w parku im. H. Dąbrowskiego zachowały się fragmenty umocnień twierdzy kołobrzeskiej. W porcie jachtowym po obu stronach kanału Drzewnego znajdują się ponadto dwie reduty dawnej twierdzy: reduta "Morast" z lat 1770-1774 i reduta "Solna" z lat 1832-1836. Na wyspie Solnej nad Parsętą źródło solanki, jedyne dostępne dla wszystkich. W porcie, przy ujściu Parsęty do morza latarnia morska. Zbudowana w pocz. XX w. na XVIII-wiecznym forcie. W czasie walk o miasto w 1945 r. Niemcy wysadzili ją w powietrze. Po wojnie odbudowana. Wysokość latarni wynosi 26 m, a zasięg jej światła wynosi 16 Mm (ok. 30 km). W ścianie latarni umieszczona jest tablica ku czci żołnierzy poległych w walkach z hitlerowskim najeźdźcą. W pobliżu, na promenadzie nadmorskiej Pomnik Zaślubin z Morzem, odsłonięty w 1963 r. (proj. Wiktor Tołkin). Dnia 18 marca 1945 r. w zdobytym Kołobrzegu dokonano uroczystej ceremonii zaślubin z morzem. Poczet sztandarowy żołnierzy polskich wszedł w morze i wbił sztandar w dno Bałtyku. Następnie jeden z żołnierzy, strzelec Franciszek Niewidziajło, dokonał symbolicznego aktu zaślubin rzucając w fale pierścień. Z promenady nadmorskiej zejście na nowoczesne, betonowe molo. Powstało w 1973 r. na miejscu starego drewnianego. Liczy 220 m długości. Na wschód od mola rozciąga się stary park nadmorski z końca XIX w. i dzielnica uzdrowiskowa. W uzdrowisku kołobrzeskim leczy się choroby dróg oddechowych, narządów ruchu, układu krążenia i reumatyzm. Występują tu wody chlorkowo-sodowe, z zawartością bromu, jodu, boru i pierwiastków śladowych. W uzdrowisku znajdują się dwa zakłady przyrodolecznicze, kilka szpitali uzdrowiskowych i duży zespół sanatoriów. Przy zbiegu ul. Mickiewicza i Zdrojowej, w miejscu starego cmentarza żydowskiego lapidarium żydowskie i tablica pamiątkowa poświęcona Żydom pomordowanym w 1942 r. w Bełżcu. Przy ul. Arciszewskiego lapidarium niemieckie. Na wschodnim skraju parku nadmorskiego resztki umocnień fortecznych (Waldenfels Schanze) z lat 1832-1836, zwanych obecnie "Kamienny Szaniec". W pobliżu, w parku im. A. Fredry, duży amfiteatr powstały w miejscu dawnego Szańca Gneisenau. Odbywa się tam m.in. festiwal piosenki żołnierskiej. Zainteresowanym przeszłością wczesnośredniowiecznego Kołobrzegu godna polecenia jest wycieczka do pobliskiego Budzistowa. Dojazd autobusem miejskim nr 9 albo pieszo szlakiem zielonym od latarni morskiej lub czerwonym od Baszty Prochowej. BUDZISTOWO Na terenie wsi znajduje się grodzisko (VII- XIII w.), będące jedyną pozostałością po dawnym grodzie kołobrzeskim. Ma kształt owalny ze słabo czytelnym wałem obronnym, od strony północnej ślady fosy. Od południa i północy przylegały doń dwa podgrodzia. Całość zajmowała pow. 25 ha. Po lokacji nowego Kołobrzegu stary gród zaczął z wolna tracić na znaczeniu i w XVI w. spadł do roli małej osady, siedziby zarządcy dóbr rycerskich. W centrum wsi kościółek z 1222 r. ufundowany przez Mirosławę, matkę księcia Barnima I, w XIX w. przebudowany. Stoi on w miejscu dawnej świątyni pogańskiej. Pałac eklektyczny z ok. 1870 r. Jest dawną zatoką morską, odciętą od Bałtyku mierzeją. Pow. 12 31,5 ha, dł. 10 km, szer. do 3,4 km, maks. gł. 3,9 m (kryptodepresja). Brzegi niskie, porośnięte szuwarami. Z morzem łączy go kanał przez mierzeję w rejonie nie istniejącej dziś wsi Czajcze. Pierwotnie przesmyk łączący jezioro z morzem znajdował się bardziej na wschód, między wsią Czajcze a Łazami. Został on jednak w XVII w. zasypany przez sztormy. Dzisiejszy kanał powstał w 1690 r., kiedy to fale sztormowe przerwały wąską w tym miejscu mierzeję.