noclegi na wczasy

Żukowo - położenie

17 czerwiec 2012r.

ŻUKOWO - Położenie, Wieś rozbudowała się częściowo w dolinie rzeki Raduni, a częściowo na wysoczyźnie, głównie wzdłuż Szosy gdyńskiej. Z dna doliny dźwiga się ku północy strome zbocze wysoczyzny, na której w ostatnich dziesięcioleciach, a zwłaszcza po ostatniej wojnie, powstało duże osiedle mieszkaniowe wraz z okazałym gmachem szkoły. W kierunku północno-zachodnim 'od wsi teren wysoczyznowy zróżnicowany jest występowaniem wzniesień czołowomo -renowych, u podnóża których płynie rzeka Supina uchodząca do Raduni tuż pod Żukowem. W dokumencie wystawionym około 1224 r. przez księcia gdańsko-pomorskiego Świętopełka II znajduje się wiadomość o przeniesieniu części konwentu sióstr norbertanek ze Strzelna wielkopolskiego do Żukowa. Fundatorem klasztoru żukowskiego był ojciec Świętopełka Mszczuj I. W przywileju fundacyjnym wystawionym nie w 1209 r. —• jak się dotychczas sądziło — lecz w kilka lat później, najprawdopodobniej w latach 1212—1214, wymienione były i nadane konwentowi cztery wsie: Sucovia, Mislicyn, Sulislaue i Barclino. Trzy z nich nie istnieją od dawna, a do dziś dotrwała jedynie owa Sucovia, czyli Żukowo. Jak wynika z nazw polnych, zaginione trzy wsie leżały w najbliższym sąsiedztwie Żukowa i z czaisem stopiły się z nim w jedną miejscowość. W dokumencie jest jeszcze wiadomość, że klasztor zbudowano in Stolpa, z czego wynikło mniemanie, że pierwotnie stał on w jakiejś grodowej osadzie Stołpa. W rzeczywistości siedzibę konwentu wzniesiono od razu na dzisiejszym miejscu, które od wpadającej tuż w sąsiedztwie do Raduni rzeczki Supiny (niegdyś Stołpy) ludność leżących opodal wymienionych wyżej wiosek nazywała iStołpą. W kolejnym nadaniu uzyskały norbertanki od Mszczuja I leżącą o 7 km na północ wieś Rębiechowo oraz osadę Świemirowo pod Sopotem, a od jego żony Zwinisławy całą Kępę Oksywską z szesnastoma wsiami, nadto wieś Grabowo pod Świeciem, Lędziechowo w powiecie lęborskim i sąsiednie Boleczkowo, a wreszcie Luzino i Zbychowo w powiecie wejherowsfcim. W XIII w. klasztor uzyskał także wieś Cecenowo i Przewóz w dzisiejszym powiecie słupskim, jezioro Małe Brodno i kilka innych jezior oraz wieś Ręiboszewo w powiecie kartuskim. Z regaliów* wymienić trzeba prawo połowu łososi w Łebie, bobrów w rzece Warznicy, przystań i 10 statków rybackich w Oksywiu, brzeg morski wraz z przystanią pod Świemi-obok Sopotu, prawo połowu ryb na pełnym morzu, stację rybacką w Kochowie na Kępie Oksywskiej i prawo korzystania przez łodzie klasztorne ze wszystkich stacji rybackich księcia bez wnoszenia za to opłat. Cennym darem było również uzyskanie kościoła w Chmielnie z bardzo bogatym wyposażeniem dla plebana. Posiadł również klasztor trzy młyny zbożowe, żupę solną w Kołobrzegu, prawo targu w Żukowie, pozwolenie budowania karczem i założenia miasta w Żukowie, a nawet prawo bartnicze z wyłączeniem prawa wydobywania złota, srebra i bursztynu stanowiących regale książęce.