noclegi na wczasy

Kołobrzeg nad morzeeeeem

19 maja 2010r.

Kołobrzeg nadmorskie uzdrowisko Miasto powiatowe u ujścia Parsęty do Bałtyku. Port handlowy, siedziba Polskiej Żeglugi Bałtyckiej. Baza rybołówstwa morskiego (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich "Barka"). Przemysł spożywczy (przetwórstwo rybne), uzdrowisko solankowe i kąpielisko morskie. Duży ośrodek turystyki. Liczy około 50 tys. mieszkańców. Historia Kołobrzeg należy do najstarszych miast w Polsce. Pierwotny gród datowany przez archeologów na VII-VIII w. znajdował się na południe od dzisiejszego miasta, na prawym brzegu Parsęty, na terenie obecnego Budzistowa. Na wyspie Solnej istniały już w owym czasie warzelnie soli. Warzenie soli, handel, rzemiosło i rybołówstwo były podstawą rozwoju ówczesnego Kołobrzegu. Przez gród przebiegał ważny nadbałtycki szlak handlowy z północnych Niemiec i Szczecina do Nowogrodu na Rusi. Do Poznania prowadził stąd szlak handlowy zwany - od głównego transportowanego nim towaru - solnym. Kontakty handlowe Kołobrzegu były bardzo rozległe i oprócz ziem polskich obejmowały: Niemcy, Anglię, Czechy, Węgry, Skandynawię, Ruś, Bizancjum i kraje arabskie. Potwierdzają to znaleziska monet i przedmiotów pochodzących z tych krajów. W 2. poł. X w. Kołobrzeg wszedł w skład państwa polskiego. W1000 r. Bolesław Chrobry ustanowił tu biskupstwo (biskup Reinbern) podległe metropolii w Gnieźnie. Kołobrzeg był wówczas jednym z czołowych grodów Polski wczesnopiastowskiej. W1005 r. nastąpił nawrót pogaństwa i biskupstwo upadło. W1103 r. i 1107 r. gród został zdobyty przez Bolesława Krzywoustego i podporządkowany Polsce. Przysłana przez króla w 1124 r. misja chrystianizacyjna biskupa Ottona wprowadziła na Pomorzu chrześcijaństwo. W pocz. XIII w. na północ od grodu, na terenie dzisiejszej starówki, powstała nowa osada zasiedlona w większości przez kolonistów niemieckich przybyłych z Lubeki, Greifswaldu, Dolnej Saksonii i Westfalii. W 1255 r. książę pomorski Warcisław III i biskup kamieński Herman von Gleichen nadali jej prawa miejskie lubeckie. Organizacyjnie nowy Kołobrzeg wzorowany był na miastach niemieckich (burmistrz, rada miejska, bractwa, cechy). W1277 r. książę Barnim I sprzedał miasto wraz z okolicą biskupom kamieńskim. W1361 r. Kołobrzeg przystąpił do Hanzy i prowadził ożywioną działalność handlową w basenie Bałtyku. Miasto wystawiało wówczas 74 sił zbrojnych Hanzy - 6 statków, 6 szkut i 600 zbrojnych. XIV-XV w. był okresem prosperity w dziejach miasta, wzniesiono mury obronne, kościół mariacki, ratusz i liczne kamienice mieszczańskie. Stopniowy upadek Hanzy w XVI w. oraz załamanie produkcji kołobrzeskiej saliny, spowodowane napływem tańszej soli z zachodu, zahamowały rozwój miasta. Całkowity upadek przyniosła wojna trzydziestoletnia (1621-1648) i związana z nią okupacja wojsk cesarskich, a następnie szwedzkich. Pokój westfalski (1648) przyznał Kołobrzeg Brandenburgii. W XVIII w. Kołobrzeg przekształcono w twierdzę i otoczono fortyfikacjami bastionowymi. W czasie wojny siedmioletniej (1756-1763) twierdza kołobrzeska był oblegana przez Rosjan, którzy ostatecznie zdobyli ją w 1761 r. i okupowali przeszło pół roku. W1807 r. Kołobrzeg oblegały bezskutecznie przez ponad trzy miesiące wojska francuskie, wśród których był też polski pułk piechoty płk. Antoniego Sułkowskiego. W wyniku bombardowań miasto doznało dużych zniszczeń, a straty po obu stronach sięgnęły 10 tys. zabitych. Skuteczna obrona Kołobrzegu, którą dowodził mjr August Neithard von Gneisenau (późniejszy słynny feldmarszałek), stała się legendą o niezdobytej twierdzy kołobrzeskiej. Od pocz. XIX w. nastąpił wzrost zainteresowania walorami leczniczymi Kołobrzegu. W1802 r. Hans Heinrich Held wydał książeczkę O kąpieli morskiej w Kołobrzegu i najlepszym oraz najtańszym sposobie z pożytkiem stosowania tejże, która przyczyniła się do spopularyzowania Kołobrzegu jako uzdrowiska. W latach 30. XIX w. powstały pierwsze kąpieliska morskie i zakład kąpieli solankowych. Doprowadzenie linii kolejowych ze Szczecina przez Białogard (1859) i przez Goleniów (1882) spowodowało szybki rozwój uzdrowiska. W1882 r. wprowadzono kąpiele borowinowe. Powstały liczne sanatoria, dom zdrojowy, a nad morzem park. W końcu XIX w. Kołobrzeg był uzdrowiskiem o statusie międzynarodowym. W latach 30. XX w. jako jedną z kuracji stosowano tutaj picie przefiltrowanej wody morskiej. Przed wojną miasto liczyło ok. 35 tys. mieszkańców. W końcowej fazie drugiej wojny światowej Kołobrzeg ogłoszono twierdzą. Broniło jej ok. 10 tys. żołnierzy wspomaganych od strony morza przez trzy niszczyciele i okresowo dwa krążowniki oraz lotnictwo. W niezwykle krwawych walkach toczonych w dniach 4-18 marca 1945 r. brali udział żołnierze polscy z I Armii WP. Dnia 18 marca twierdza padła. W walkach poległo ponad tysiąc żołnierzy polskich. Zabudowa uległa zniszczeniu w 90%, port i przemysł w 100%. Dnia 18 marca 1945 r. w zdobytym mieście odbyła się historyczna ceremonia zaślubin Polski z morzem. Systematyczna odbudowa zaczęła się w końcu lat 50. Uruchomiono uzdrowisko i port handlowy, powstały nowe osiedla mieszkaniowe. W 1982 r. odbudowano całkowicie katedrę. Od połowy lat 80. trwa zabudowa terenu dawnej starówki z zachowaniem średniowiecznego układu urbanistycznego i nawiązaniem do charakteru dawnych kamienic.