wczasy, wakacje, urlop
15 września 2010r.
Muzeum Oręża Polskiego. Wejście do muzeum prowadzi przez okazały portal główny od ul. Katedralnej. Ekspozycja jest urządzona na trzech kondygnacjach. I kondygnacja. Ukazane jest tu kształtowanie się stosunków polsko-pomorskich na przestrzeni ostatniego tysiąclecia. Czasy panowania pierwszych władców polskich — Mieszka ii Bolesława, ich dążenia do trwałego połączenia Pomorza z Polską, a także starania czynione przez Bolesława Krzywoustego i podejmowane przez niego wyprawy na Pomorze. Po utworzeniu księstwa zachodniopomorskiego, jego władcy utrzymują ścisłe kontakty z Polską. Władcy pomorscy żenią się z Polkami, wychowują na dworze polskim swe dzieci, wspólnie walczą z Krzyżakami. Kołobrzeg przez długie lata utrzymuje ożywione kontakty handlowe z Polską. Po wygaśnięciu dynastii Gryfitów Kołobrzeg wraz z całym Pomorzem Środkowym staje się częścią Brandenburgii, a proces germanizacji nasila się coraz bardziej. Ludność rodzima mimo stosowania wobec niej różnorodnych form represji stara się przetrwać. Zakładane są różne organizacje polityczne i gospodarcze mające zatrzymać pochód germanizacji. Aktywną działalność prowadzi Związek Polaków w Niemczech, towarzystwa młodzieży, banki itp. Prześladowanie Polaków coraz bardziej się nasila, a swój szczyt osiąga w latach III Rzeszy, gdy wielu działaczy polonijnych, przeważnie bezpowrotnie trafia do obozów koncentracyjnych. Na Pomorzu w czasie II wojny światowej hitlerowcy zakładają obozy jenieckie i obozy pracy. Wielu robotników z Polski przebywa tu na pracach przymusowych. Los ich wszystkich jest bardzo ciężki. Wykorzystywani są do wykonywania prac przy budowie fortyfikacji obronnych. Wszystkie te wydarzenia ilustruje szereg ciekawych eksponatów, m. lin. fragmenty uzbrojenia z wczesnego średniowiecza i późniejsze, plany, gazety, sztandary polonijne, pamiątki obotzowe, makiety. II kondygnacja poświęcona jest już sprawom współczesnym — dziejom walk o wyzwolenie Pomorza przez 1 Armię Wojska Polskiego i wojska radzieckie. Ukazano moment utworzenia 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki w Sielcach nad Oką oraz jej szlak bojowy aż do Bydgoszczy. Szczegółowo przedstawiono etapy walk o przełamanie "Wału Pomorskiego". Zadania postawione Polakom były niezwykle trudne. Należało przerwać bardzo silnie ufortyfikowany i zupełnie nierozpoznany pas umocnień. W ciągu ponad miesięcznych walk zadanie to zostało chlubnie wykonane, droga w kierunku morza i Szczecina została otwarta. Wszyscy zwiedzający mogą przekonać się jakich bestialskich czynów dopuszczali się hitlerowcy na polskich jeńcach wojennych. W miejscowości Podgaje, leżącej przed pozycją główną "Wału Pomorskiego" zamordowali oni 32 żołnierzy polskich wziętych do niewoli. Najpierw poddano ich torturom, następnie skrępowano drutem kolczastym i spalono żywcem w stodole. Wyłożone w gablotach dokumenty, listy, zdjęcia, odznaczenia, dyplomy oraz części umundurowania i oporządzenia są darami byłych żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego. Ponadto pokazany jest sprzęt wojskowy stosowany prizez żołnierzy polskich w czasie tych walk. III kondygnacja ukazuje także walki w 1945 r. — głównie dziesięciodniową batalię o Kołobrzeg. Na planszach i makietach zwiedzający mogą obejrzeć poszczególne etapy zmagań jakie rozgrywały się w czasie od 7 do 18 marca 1945 r.*) Wśród eksponatów na wyróżnienie zasługuje bogaty zestaw dokumentów, zdjęć, gazet frontowych, odznaczeń i innych pamiątek pochodzących z owych dni. Wszystkie one to dary bohaterów walk o Kołobrzeg; większość z ofiarodawców mieszka od szeregu lat w Kołobrzegu. Liczne fotogramy wykonywane przez zespół "Czołówki" i innych frontowych reporterów ukazują niezwykle dramatyczne epizody z walk w mieście. Uzupełnieniem ekspozycji jest najróżnorodniejszy sprzęt wojskowy z lat 1943—45. Centralną częścią tej kondygnacji jest "Sala Chwały", w której eksponowane są kopie sztandarów jednostek walczących o Pomorze oraz sprzęt wojskowy znaleziony na pobojowiskach. Z trzeciej kondygnacji można wyjść na taras widokowy. Wyniesiony na wysokość 45 m nad poziom ulicy i ok. 52 m npm., daje doskonałą okazję obejrzenia panoramy miasta. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na pięknie prezentujący się pas nadmorski, ciągnący się na przestrzeni kilku kilometrów. Na południu, na prawym brzegu Parsęty, częściowo ukryte w kępie drzew, widoczne jest Budzistowo — tam istniał kiedyś stary Kołobrzeg. Z obiektów bliżej położonych widoczne są na wschodzie i północnym wschodzie: gazownia, parowozownia, stacja kolejowa — tereny blitwy o Kołobrzeg w 1945 r. Na zachodzie największy zakład przemysłowy PPiUR "Barka" oraz port rybacki. Parsęta i Kanał Drzewny oraz Wyspa Solna tworzą na terenie miasta bardzo malowniczy krajobraz, stąd nazywany nawet "Wenecją kołobrzeską". Obejrzeniem panoramy miasta kończymy zwiedzanie muzeum. Schodzimy na trzecią kondygnację, stąd zaś schodami lub windą dostajemy się na dół. Dalsza trasa naszej wędrówki prowadzi w kierunku ratusza. Niegdyś była to wspaniała budowla w stylu gotyckim, wzniesiona w XIV w. Stronę południowo-wschodnią ozdabiało pięć wieżyczek, od strony północno-zachodniej wznosiła się smukła, strzelista główna wieża ratuszowa. W czasie walk 1807 r. ratusz poważnie był zniszczony. Zachowały się tylko piwnice i część północno-wschodniego narożnika. Jest tam kilka kolumn kamiennych, na jednej z nich wykute wyobrażenie głowy, zwą ją "kolumną Adabara"; w średniowieczu miał to być pręgierz miejski. Sklepienia piwnic wsparte na kamiennych słupach. Ratusz odbudowany był w 1. 1829—32 w stylu neogotyckim wg projektu Schinkla. Ok. 200 m od ratusza, przy ul. Emilii Gierczak nr 5 stoi kamieniczka mieszczańska (dom Schlieffenów). Jest to jedyny zachowany zabytkowy obiekt mieszczańskiego budownictwa gotyckiego Kołobrzegu, zajmuje parcelę o wymiarach 10 X 29 m. Wzniesiona została już prawdopodobnie w pierwszej połowie XV w. Przemawia za tym wybitnie gotycki kształt portalu, wymiary cegieł i sposób ich ułożenia. Gruntowna przebudowa w połowie XVI stulecia izmieniła wygląd elewacji głównej i wnętrza. Elewacja frontowa jest trzy-osiowa, kondygnacje oddzielone gzymsami. Pierwotnie kamienica spełniała rolę pomieszczenia handlowego. Po odrestaurowaniu w 1933 r. mieściło się tu muzeum. Zniszczona w czasie II wojny światowej, odbudowana w 1. 1957—63 z funduszy Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, mieści obecnie muzeum regionalne i sale wystaw czasowych. Muzeum posiada zbiory obrazujące dzieje miasta i ziemi kołobrzeskiej. Wracamy do ratusza i stąd udajemy się ul. Ratuszową. Mii jamy budynek Prezydium PRN, a po prawej stronie dawny magazyn handlowy, zwany też "katownią". Pobudowany w XVIII w nawiązujący stylem do budynków XIV-XV wiecznych. Trójkondygnacjowy, szczytem zwrócony ku ul. Ratuszowej. Na wysokości każdej kondygnacji drzwi służące ongiś do wciągania towarów. Nieco dalej, przy ul. Dubois zachowała się jedyna, spośród dziesięciu istniejących we wczesnym średniowieczu baszt, zwana Prochową. Basztę tę zbudowano w XIV w. Posiada cztery kondygnacje. W elewacji od strony parku widoczne ostrołukowe blendy ze strzelnicami. Kilkadziesiąt metrów od baszty biegnie ul. Walki Młodych. Udajemy się nią w kierunku wschodnim, aby obejrzeć osiedle mieszkaniowe "Walki Młodych" — wzniesione w 1. 1958—61. Po przejściu ok. 400 m skręcamy w lewo w ul. Kupiecką. Przy niej zbudowana została ze składek żołnierzy i oficerów Pomorskiego Okręgu Wojskowego szkoła Tysiąclecia im. Bohaterów 1 Armii Wojska Polskiego. Bogato wyposażone i przestronne sale zapewniają świetne warunki do nauki dla ok. 800 dzieci. Ulicami: Lubelską, Graniczną, Walki Młodych dochodzimy do pl. 18 Marca i hotelu.