noclegi na wczasy

Spacer po Kołobrzegu - atrakcje Kołobrzegu

05 września 2010r.

SPACERY PO MIEŚCIE Kołobrzeg Każdy przybywający do Kołobrzegu turysta, wczasowicz czy też kuracjusz zwróci niewątpliwie uwagę na wysoki, okazały budynek o nowoczesnej sylwetce. Jest to hotel miejski. Oddano go do użytku w lecie 1967 r. W drodze konkursu wybrano dla niego nazwę "Skanpor". Ma ona być symbolem stałych i od dawna trwających kontaktów skandynawsko-polskich. Hotel zapewnia pobyt w luksusowych warunkach 264 gościom. W okresie zwiększonego ruchu hotel może przyjąć o 182 osoby więcej. Kwatery jedno- i dwuosobowe oraz apartamenty. Na miejscu restauracja i kawiarnia I kat. oraz sklep PKO. Spacery po Starym Mieście dzielnicy uzdrowiskowej i rybackiej naj dogodniej rozpoczynać sprzed hotelu "Skanpol", który usytuowany jest w pobliżu dworca PKP i PKS. 1. Stare Miasto (2 godz., ze zwiedzaniem Muzeum Oręża Polskiego 3—3,5 godz.) Hotel "Skanpol" — ul. Lenina — ul. Katedralna — ul. Gierczak — ul. Ratuszowa — ul. Dubois — ul. Walki Młodych — ul. Kupiecka — ul. Lubelska — ul. Graniczna — ul. Walki Młodych — pl. 18 Marca. Od hotelu idziemy ul. Lenina. Po lewej stronie, na skraju parku wznosi się pomnik wystawiony zaraz po wojnie ku czci żołnierzy polskich i radzieckich walczących w marcu 1945 r. o wyzwolenie Kołobrzegu. Ul. Lenina na odcinku od poczty do ul. Cyrankiewicza ma charakter handlowy. Stoją tu piękne domy wybudowane po 1958 r., w miejscu gdzie przedtem były jedynie sterty gruzu. Problemami odbudowy miasta .zaczęto zajmować się zaraz po wyzwoleniu. Pierwszym zadaniem było usunięcie gruzu, pozostałości zniszczonego sprzętu wojskowego, wyburzenie budynków grożących zawaleniem. Działalność ta była w pierwszych latach po wyzwoleniu koordynowana przez Komitet Odbudowy przy Zarządzie Miejskim. Jak ogromną pracę wtedy wykonano niech świadczy chociażby to, że przy odgruzowywaniu wywieziono z miasta ok. 1,5 min m3 gruzu. Dodajmy, że ze wszystkich miast województwa koszalińskiego wywieziono ok. 5,2 m3 gruzu. W 1. 1948—57 prowadzono przede wszystkim prace zabezpieczające, remontowano budynki, uruchamiano różne zakłady pracy. Po lewej stronie ul. Lenina rozciąga się wielki plac zwany popularnie "Różanką". Jest on miejscem wypoczynku licznych spacerowiczów. Na uporządkowanie i ozdobienie różami tego placu przeznaczono nagrodę jaką miasto otrzymało w telewizyjnym turnieju miast w 1967 r. W przyszłości część placu zostanie zagospodarowana, wzniesione będą budynki mieszkalne 9—11 kondygnacyjne oraz teatr. Stojący przy placu duży, masywny budynek to Studium Nauczycielskie im. ppor. Emilii Giierozak. Emilia Gier czak przebyła cały szlak bojowy 1 Armii Wojska Polskiego. W Kołobrzegu była dowódcą plutonu fizylierów, walczącego w składzie 4 dywizji piechoty. Zginęła w czasie ataku na fabrykę farmaceutyczną w pobliżu dworca kolejowego i parowozowni. Jej imieniem nazwano także jedną z ulic w mieście. Idąc w dalszym ciągu ul. Lenina dochodzimy do Starego Miasta. Północna jego granica zaczynała się w miejscu gdzie obecnie z ul. Lenina łączy się ul. Dubois. Tutaj w dawnych czasach istniała brama miejska zwana Portową lub Solną (porta salis). Po lokacji miasto było otoczone początkowo wałem ziemnym, a dopiero w XIV w. wybudowano mury miejskie. Dwie dalsze bramy zlokalizowane były na wschodzie i południowym zachodzie. Ze wschodu przybywający przekraczali bramę Kamienną, a przybysze od południowego zachodu przekraczali bramę Młyńską (porta mo-lendinorum). Za murami miejskimi rozciągały się przedmieścia. Północne zwane Panewnikami zamieszkiwali kowale wykonujący panwie do warzenia soli oraz ci, którzy zajmowali się produkcją soli. Południowe i wschodnie zasiedlone było głównie przez rolników. Patrząc na plan miasta średniowiecznego spostrzeżemy łatwo planowe wytyczenie ulic równolegle do siebie, z północnego wschodu na południowy zachód. Były one połączone ulicami poprzecznymi. Architekturę dawnego Kołobrzegu możemy poznać i podziwiać niestety tylko na podstawie materiałów ikonograficznych. Starych budowli zachowało się w mieście zaledwie kilka. Pierwszym zabytkowym obiektem spotkanym w czasie wędrówki jest stojąca po lewej stronie ulicy klasycystyczna kamieniczka z ozdobną wnęką balkonową. Mieściła się w niej kiedyś galeria sztuki; obecnie odbudowywana jest dla celów muzealnych. Po przeciwnej stronie ulicy, w odległości ok. 40 m (przy ul. Wąskiej) zachowały się mury dawnej Akademii Rycerskiej. Wzniesiono ją w XVII w.; stylem architektonicznym nawiązywała do budowli renesansu florenckiego. Szczególnie charakterystyczne są gzymsy wsparte na kroksztynach. Od 1655 r. do Akademii Rycerskiej przybywali synowie szlachty pomorskiej, uczono tu ich jazdy konnej, fechtunku, sztuki fortyfikacyjnej, języków, matematyki i tańców.