noclegi na wczasy

Świnoujście – historia miasta Świnoujście

05 maja 2010r.

HISTORIA MIASTA W roku 1744 król Fryderyk ogłosił, że każdy nowy osadnik w Świnoujściu otrzyma darmo drewno do budowy, działkę oraz przez sześć lat zwolniony będzie od płacenia podatków. Chętnych nie było jednak wielu. Pierwotnie każdy stawiał swój domek tam, gdzie mu było wygodniej. W roku 1750 opracowano plan zabudowy. W Świnoujściu mieszkało już 46 rodzin. W dniu 22 lipca 1767 roku Świnoujście otrzymało prawa miejskie. W roku 1780 było w mieście 180 domów mieszkalnych, w których mieszkało 259 rodzin. W latach 1788— —1792 pobudowano nowy kościół, a w latach 1805—1809 ratusz. Miasto żyło i rozkwitało razem z rozwijającą się żeglugą. Rozładunek towarów ze statków, które mając za duże zanurzenie nie mogły iść dalej do Szczecina, szkutnictwo, wywóz zboża i drewna budulcowego i inne związane z że* glugą usługi bogaciły mieszkańców. Aż wreszcie wojna z łat 1805—1807 skończyła tę koniunkturę. Napoleon zarządził blokadę kontynentalną i w Świnoujściu rozpoczęli urzędowanie francuscy celnicy i francuska piechota morska. Na Bałtyku pojawiały się angielskie statki ze zbrojną eskortą i... Świnoujście żyło z przemytu — niebezpiecznego, ale przynoszącego mimo wszystko duże zyski. W roku 1858 liczba mieszkańców wynosiła 5758, w roku 1919 — 15 587, a w roku 1939 — 26 593. Po zakończeniu działań wojennych w roku 1945 administracja na wyspie Wolin i Uznam spoczywała w dalszym ciągu w rękach Niemców. Pod koniec sierpnia 1945 roku przybyła do miasta pierwsza grupa Polaków, w dniu 21 września 1945 roku nastąpiło wytyczenie granicy, a następnie w dniach 4 i 5 października przekazanie polskiemu pełnomocnikowi wyspy Wolin oraz Świnoujścia i okolicy. Tak wspomina tamte wydarzenia jeden z uczestników: Nie zapomnę nigdy wzruszającego momentu, kiedy przed magistratem w obecności przedstawicieli władz polskich i radzieckich wciągano na maszt biało-czerwoną flagę, a ostatni niemiecki burmistrz Świnoujścia wręczał swemu polskiemu następcy symboliczny klucz do miasta. Potem skromne przyjęcie w komendanturze — nieopisana radość miejscowych rodaków i... pełne ręce roboty. Nie wiadomo od czego zacząć. [...] Zaczęli napływać na teren miasta przybysze z całego kraju. Byli to przeważnie młodzi, przedsiębiorczy mężczyźni. [...] Wraz z nadejściem wiosny nastąpiło ożywienie w całym miasteczku. Jak grzyby po deszczu powstawały wciąż nowe sklepy, restauracje, warsztaty rzemieślnicze. Ludziska remontowali lokale, odnawiali mieszkania, porządkowali park i ogródki przy domach. Pierwsi polscy rybacy zaczęli wypływać na zalew i natychmiast na rynku pokazały się pyszne wędzone ryby, spośród których węgorze miały oczywiście największe powodzenie. Intensywny rozwój Świnoujścia realizowany jest konsekwentnie. Podczas gdy w roku 1957 żyło tu 12 tys. osób, to w roku 1971 już 28,8 tys. Podstawą egzystencji i rozwoju miasta jest morski przemysł rybny, uzdrowisko i wczaso-wisko, port handlowy oraz ośrodek administracyjno-usłu-gowy powiatu. Przewiduje się, że w roku 1980 Świnoujście będzie już 80-tysięcznym miastem. Co roku w lipcu mieszkańcy miasta i wczasowicze przeżywają Festiwal Artystyczny Młodzieży Akademickiej — w skrócie FAMA. W pięknym, nowo wybudowanym amfiteatrze znakomicie wkomponowanym w otoczenie i zaopatrzonym we wszystkie urządzenia techniczne (nawet na transmisje dla Interwizji) oraz na wszystkich scenach dostępnych w mieście, prezentują swój dorobek artystyczny studenci z całej Polski. Na ten czas miasto przestaje być zwykłym kurortem. Rytm festiwalowych atrakcji rozbija monotonię dancingowych pląsów i szlifowania promenady. Od 1 stycznia 1973 roku utworzony został powiat miejski Świnoujście, obejmujący cały Woliński Park Narodowy, Międzyzdroje, Lubin, Wolin itd.